- débander1
- v.tr. (de dé- et bander) 1. v.tr. свалям превръзка, бинт; разбинтовам; 2. v.intr. вулг. преставам да съм в ерекция; 3. se débander1 разпускам се; отпускам се.
Dictionnaire français-bulgare. 2014.
Dictionnaire français-bulgare. 2014.
débander — 1. débander [ debɑ̃de ] v. <conjug. : 1> • fin XIIe; de dé et bander; cf. 1. bande 1 ♦ V. tr. Ôter la bande de. On lui débanda les yeux. 2 ♦ Pronom. Se relâcher, se détendre. Son arc s est débandé. 3 ♦ V. intr. (1690) Fam. Cesser de bander … Encyclopédie Universelle
débandé — débandé, ée 1. (dé ban dé, dée) part. passé de débander1. 1° À qui on a ôté un bandeau. Le parlementaire ayant été débandé. 2° Qui n est plus bandé ou tendu. L arc étant débandé. débandé, ée 2. (dé ban dé, dée) part. passé de débander2. Qui a … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré